Bir dakikalığına, kör olduğunuzu hayal edin… Tamamıyla karanlık, renker yok, güzellikler yok, sadece simsiyah… Eğer kör olsaydınız, görebilmeyi ne kadar isteyeceğinizi kendinize sorun. Eğer kendinizi limitlerinize kadar zorlamak, size görebilmenizi sağlasaydı, yapar mıydınız? Eğer bir tedavisi olsaydı, ona ulaşmanıza engel olunmasına izin verir miydiniz? Görmeyi gerçekten isteseydiniz, sizinle dalga geçmeleri ya da gülmeleri umurunuzda olur muydu? Uğurunda acı çekme ve zorluklar da olsa, yine de “gerçekçi” olmayı tercih eder ve şansınızı denemez miydiniz? Körlüğün tek tedavisi, sıkı çalışmakta olsa, yapmaz mıydınız? Sadece bir kaç saatlik ekstra çalışma, daha önce denemediklerinizi deneme, yapamadıklarınızı yapma ve bir kaç damla daha ter… buna değmez miydi?

Gerçekten başarmayı istiyor musunuz? O zaman kör olduğunuzu düşünün ve başarmak için ne gerekiyorsa yapın. Çünkü başarının yolunu biliyor ve hala yapmıyorsanız… zaten körsünüz!