Selam sevgili dombili arkadaşlarım :))

Bir zamanlar oldukça aktif olduğum bu siteyi, sessiz ve uzaktan takip ediyorum. P90X bitti, siteyle bağları kopardık. Yani bir nevi öküz öldü, ortaklık bitti mevzusu :)  İçimden geldi yazayım istedim bugün. Değişik bir durumdan bahsetmek istiyorum sizlere.

Before & After…

Hepiniz bu kalıba aşinasınız. Zaten pek çoğunuz bu başlığı taşıyan video ve fotoğrafların büyüsüyle bu mecrayı buldunuz. Tıpkı benim gibi. 150 kiloluk şilep gibi poposu olan hanımlar beyler, bir yolunu bulup deyim yerindeyse “taş gibi” vücutlara kavuşmuşlardı. Bunların bir kısmı prodüksiyon olsa da, gerçek canlı kanlılarını bu sitede gördünüz.

Her “before & after” başlı başına bir hikaye. Acının, göz yaşının, azmin, umutsuzluğun, bazen yılmanın ve en nihayetinde vazgeçmeyip, her düşüşte tekrar ayağa kalkmanın hikayesi. Ter kokulu ve tuzlu… Başka hiçbir türlü elde edilemeyecek bir hazzın hikayesi.

İşin buraya kadar olan kısmı oldukça güzel. Güzel olmayan bir kısmı var ki, after’in  ötesinde ki başka bir after. Bu after çok yaman bir after. Yağ tulumu biri olarak devam ettiğiniz hayatınızda değişiklik yapmaya karar verip, en çetin şartları zorlayarak ortaya güzel bir after fotosu çıkartıp, tamam oldu bu iş deyip salarsanız, bahsettiğim öbür afteri görüyorsunuz.

Gitti tüm emekler… O 3 aylık işkenceden sonra kavuştuğunuz belki de hayatınızın en fit vücudu, sizi tekrar aynalarla barıştıran o vücut, istediğinizi alıp giymenize müsait hale gelen o vücut, tekrar bir yağ tulumuna dönüşüveriyor dikkat etmezseniz. Hem de sessiz sedasız. Ne olup bittiğini anlamadan… After’ın hazzı ne kadar tatmin ediciyse, bu After’ın After’ı da o derece yıkıcı. Tırnaklarınızla kazıyarak geldiğiniz noktadan, serbest düşüşe geçip, sanki onca çileyi, acıyı çeken siz değilmişsiniz gibi ihanet ediyor vücudunuz.

Kendi inşa ettiğiniz binanın altında kalıveriyorsunuz. Sonrası boran tufan. Kendinize olan saygınızı kaybedebilirsiniz, pisikolojiniz bozulabilir hatta depresyona bile girebilirsiniz. Tekrar eden bir kısır döngüye hoş geldiniz. Bir kere yaptım, tekrar yapabilirim diye düşünebilirsiniz ama şunu unutmayın, her tekrar edişinizde metabolizmanız deyim yerindeyse “yalama” oluyor.

Kısaca diyorum ki, “tekrar yaparım nasıl olsa” demek yerine yaptığınıza sahip çıkın, hatta devam ettirin. Böylesi daha acısız olacaktır…

23 Nisan benim doğum günüm. Hazır bir kaç gündür sigarayı da bırakmışken, tekrar başlamak için güzel bir gün diyorum. “Before & After”dan sonra “daha After” durumundayım şu an. Utanç verici bir durum bu. Harekete geçmek istiyorum tekrar ama motor soğuk :))