Merhaba P90X Ailesi, Programıma başlayalı yaklaşık 35 gün kadar oldu. Fakat 14. günümde küçük bir sorundan dolayı serüvenime ara vermek zorunda kaldım. Bu durum beni moral olarak depresyona soktu diyebilirim :-)  Çünkü o 1 – 1.30 saat ne kadar zor gelse de günden güne alışmıştım sanki. Nasıl işe gitmeyi, yemek yemeyi, uyumayı vs. ihtiyaç veya sorumluluk olarak yerine getiriyorsam P90X de o duruma gelmişti. Taa ki o talihsiz motor kazasını yaşayana kadar… İlk günler bu hareketleri kesinlikle yapamam demiştim, kendime güvenim yoktu. Çabuk sıkılıyor veya kafam başka yerlere gidiyordu. Sonra “pause” tuşuna basıp P90X-severlerin bloglarını, paylaşımlarını okumaya başladım ve sonuç olarak bana inanılmaz bir güç, enerji geldi. Tabii ki belki bedenen değil ama düşünce olarak öyle hissettim o an :-) Ardından herkes yapıyorsa ben neden yapamamayım dedim ve “play” tuşuna basıp bütün hareketleri elimden geldiğince yaptım, yapmaya çalıştım. 3’üncü 5’inci gün derken 1. haftam bitmişti...

Devamını Oku