P90X’çilerin, hatta genel olarak egzersiz yapanların, egzersizlerine yaklaşımları temelde iki çeşittir. Ya, iple çekilen, “yaşasın bugün de bu egzersizi yapacağım” denilen, ya da “offf, şu an hiç içimden yapmak gelmiyor ama yapmalıyım” denilen… Şimdi 90 günlük bir maratonda, bu duygu hallerinin ikisi de yaşanacaktır. İnsanoğlu bir makine değil ve hem fiziksel, hem de özellikle duygusal açıdan her bir gün birbiri ile aynı olmayacaktır.
Ama şimdi bu iki yaklaşımın da ortak tek bir noktasına bakalım. O da, egzersizinizi bir şekilde yapıp bitirdiğinizde hissedeceğiniz mutluluk ve huzur duygusu, ya da aynı şekilde yapmadığınızda hissedeceğiniz pişmanlık ve huzursuzluk.
Seçim ise her zaman sizin. Günün sonunda hangisi yaşanacak? Pişmanlık ve huzursuzluk mu, yoksa tarifsiz bir mutluluk ve huzur duygusu mu? Peki, bugün sizin için hangisi olacak?
P90x bana enerji veriyor yapmadığım zaman guzursuz oluyorum
Ne yapın ne edin yapın arkadaşlar. Eğerki bunu mutlaka yapmanız gerektiğini biliyorsanız elinizden geldiğince yürütmeye bakın ben bile sık sık eksik bir şeyim varmı diye sorarım kendime. 11.günüydeyim hiç aksatmadım yaptım yani.
Bazen bende de oluyor yapmama isteği, pylo-x’ te zıplamalar filan ölüm geliyor resmen hatta kendi kendime o kadar şaçma bahaneler üretiyorum ki sonradan aklıma geldikçe kendime gülüyorum ama yapmadığım zamanlarda hiç yapmamak yerine en az 20 dakika ile 30 dakika arası yapmışımdır. 1 -- 2 kere yine böyle motivasyon bozukluğumu antrenman öncesi youtube videoları ve çocukluğumun filmi Rocky’nin müzikleri eşliğinde yenmiştim